Kapłaństwo

Sakrament Kapłaństwa – Wieczernikowy Dar Chrystusa

Chrystus, Najwyższy Kapłan i jedyny Pośrednik, uczynił Kościół „królestwem — kapłanami dla Boga i Ojca swojego" (Ap 1,6). Cały Kościół, duchowni i świeccy, uczestniczy w Kapłaństwie Chrystusa.

Uczestnictwo ochrzczonych w Kapłaństwie Chrystusa nazywa się kapłaństwem wiernych albo kapłaństwem powszechnym, natomiast kapłaństwo prezbiterów (księży) i biskupów nazywa się hierarchicznym lub służebnym.

W wyświęconym kapłanie, który pełni służbę w Kościele, jest obecny i działa sam Jezus Chrystus „jako Głowa swojego Ciała, jako Pasterz swojej owczarni, Arcykapłan odkupieńczej ofiary, Nauczyciel prawdy" (KKK 1548). Dokumenty Kościoła podkreślają, że kapłan działa „w osobie Chrystusa — Głowy" (łac. in persona Christi). Znaczy to, że działa nie tylko w zastępstwie, nie tylko w imieniu Chrystusa, ale w utożsamieniu z Najwyższym, Jedynym Kapłanem. Gdy wyświęcony kapłan sprawuje sakramenty, sam Chrystus działa przez niego.

Sakrament święceń jest sakramentem, dzięki któremu posłanie, powierzone przez Chrystusa Apostołom, nadal jest spełniane w Kościele aż do końca czasów. Jest to więc sakrament posługi apostolskiej. Obejmuje on trzy stopnie: episkopat, prezbiterat i diakonat. (KKK 1536)

Biskupi
Sobór święty uczy, że przez konsekrację biskupią udziela się pełni kapłaństwa, która zarówno w tradycji liturgicznej Kościoła, jak i w wypowiedziach świętych Ojców nazywana jest najwyższym kapłaństwem bądź pełnią świętego posługiwania. Sakra biskupia przynosi, wraz z urzędową funkcją uświęcania, również funkcję nauczania i rządzenia; funkcje te jednak z natury swojej mogą być wykonywane tylko w hierarchicznej wspólnocie z Głową Kolegium (Papieżem) i z jego członkami (biskupami). Z tradycji bowiem, która ujawnia się szczególnie w obrzędach liturgicznych i w praktyce Kościoła, zarówno Wschodniego jak i Zachodniego, widać wyraźnie, że przez włożenie rąk i przez słowa konsekracji udzielana jest łaska Ducha Świętego i wyciskane święte znamię, tak że biskupi w sposób szczególny i dostrzegalny przejmują rolę samego Chrystusa Mistrza, Pasterza i Kapłana, i w Jego zastępstwie działają. Zadaniem biskupów jest przez sakrament kapłaństwa przybierać nowych wybrańców do grona biskupiego.

Prezbiterzy
Prezbiterzy, choć nie posiadają szczytu kapłaństwa i w wykonywaniu swej władzy zależni są od biskupów, wyświęcani są, aby głosić Ewangelię, być pasterzami wiernych i sprawować kult Boży jako prawdziwi kapłani Nowego Testamentu.

Prezbiterzy bowiem przez święcenia i misję otrzymaną od biskupów zostają wyniesieni do służenia Chrystusowi Nauczycielowi, Kapłanowi i Królowi, uczestnicząc w Jego posłudze, dzięki której Kościół, tutaj na ziemi, nieustannie rośnie jako Lud Boży, Ciało Chrystusa i Świątynia Ducha Świętego. Prezbiterzy nie mogą udzielać bez zgody biskupa Sakramentu Bierzmowania;

Diakoni
Na niższym szczeblu hierarchii stoją diakoni, na których nakłada się ręce nie dla kapłaństwa, lecz dla posługi. Umocnieni bowiem łaską sakramentalną, w posłudze liturgii, słowa i miłości służą Ludowi Bożemu, w łączności z biskupem i jego kapłanami. Mogą oni udzielać Chrztu, Komunii św., głosić Słowo Boże, błogosławić małżeństwa, przewodniczyć nabożeństwom i obrzędom pogrzebowym.

Katechizm Kościoła Katolickiego o Kapłaństwie:

Jedyne kapłaństwo Chrystusa

1544 Wszystkie zapowiedzi kapłaństwa w Starym Przymierzu znajdują swoje wypełnienie w Chrystusie Jezusie, "jedynym Pośredniku między Bogiem a ludźmi" (1 Tm 2, 5). Melchizedek, "kapłan Boga Najwyższego" (Rdz 14, 18), jest uważany przez Tradycję chrześcijańską za zapowiedź kapłaństwa Chrystusa, jedynego "arcykapłana na wzór Melchizedeka" (Hbr 5, 10; 6, 20), "świętego, niewinnego, nieskalanego" (Hbr 7, 26), który "jedną... ofiarą udoskonalił na wieki tych, którzy są uświęcani" (Hbr 10,14), to znaczy jedyną ofiarą swego Krzyża.

1545 Odkupieńcza ofiara Chrystusa jest jedyna, wypełniona raz na zawsze, a jednak uobecnia się w Ofierze eucharystycznej Kościoła. To samo dotyczy 1367 jedynego kapłaństwa Chrystusa; uobecnia się ono przez kapłaństwo służebne, nie pomniejszając jedyności kapłaństwa Chrystusa: "Dlatego sam Chrystus jest prawdziwym kapłanem, a inni są tylko Jego sługami".

Dwa sposoby uczestniczenia w jedynym kapłaństwie Chrystusa

1546 Chrystus, Arcykapłan i jedyny Pośrednik, uczynił Kościół "królestwem - kapłanami dla Boga i Ojca swojego" (Ap 1, 6). Cała wspólnota wierzących jako taka jest kapłańska. Wierni wykonują swoje kapłaństwo, wynikające ze 1268 chrztu, przez udział w posłaniu Chrystusa, Kapłana, Proroka i Króla, każdy zgodnie z własnym powołaniem. Przez sakramenty chrztu i bierzmowania wierni "poświęcani są... jako... święte kapłaństwo".

1547 Kapłaństwo urzędowe, czyli hierarchiczne, biskupów i prezbiterów oraz kapłaństwo wspólne wszystkich wiernych, chociaż "jedno i drugie... we właściwy sobie sposób uczestniczy w jedynym kapłaństwie Chrystusowym", różnią się jednak co do istoty, będąc sobie "wzajemnie przyporządkowane". W jakim sensie? Podczas gdy kapłaństwo wspólne wiernych urzeczywistnia się przez rozwój łaski chrztu, przez życie wiarą, nadzieją i miłością, przez życie według Ducha, to kapłaństwo urzędowe służy kapłaństwu wspólnemu. Przyczynia się ono do rozwoju łaski chrztu wszystkich chrześcijan. Jest ono jednym ze środków, przez które Chrystus nieustannie buduje i prowadzi swój Kościół. Dlatego przekazuje się je przez osobny sakrament, a mianowicie sakrament święceń.

Pamiątkę ustanowienia sakramentu kapłaństwa obchodzi się w Wielki Czwartek, wspominając Ostatnią Wieczerzę i słowa Jezusa: "To czyńcie na moją pamiątkę".

Źródła

Więcej o powołaniu i kapłaństwie można znaleźć odwiedzając strony: 

• KATECHIZM KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO - Kaplanstwo.pdf (1536-1600)
• Kodeks Prawa Kanonicznego - O Kaplanstwie.pdf (232-293)
• Vocations Toronto (Biuro Powołań Toronto – informacje w j. angielskim)
• Compendium of the Catechism of the Catholic Church: Holy Orders: 321-336 (informacje w j. angielskim) 

=============================================================================================

The Sacrament of Holy Orders

By the power of the Holy Spirit, the Risen Christ continues to lead His flock here on earth through the ministerial priesthood ordained for this purpose through the Sacrament of Holy Orders.  This particular sacrament is called 'orders' because there are three participatory degrees to this sacrament, all 'ordered' to one another.  The three orders are bishop, priest and deacon; all ordered to serve in distinct yet interconnected ways.  We are all by our baptism part of the common priesthood of Jesus Christ, but from among the faithful some are chosen for the ministerial priesthood and 'ordered' in a special way to be at service of the common priesthood.  The ordained priesthood is a means by which Jesus Christ builds up and leads His Church here on earth (CCC 1544-1547).

Fr. Chris Lemieux, former Director of Vocations for the archdiocese offers this:

Resources

To learn more about vocations through the Sacrament of Holy Orders, these resources may help: 

• Office of Vocations, Archdiocese of Toronto

• Catechism of the Catholic Church (1536-1600)

• Compendium of the Catechism of the Catholic Church: Holy Orders (321-336)

• Code of Canon Law (cc. 232-293)